Dagboek, bladzijde 18392. Ja, ik heb een dagboek. Wat dacht je dan? Dat alleen mensen dat doen? Mijn naam is Karim, ik ben een trotse kakkerlak en ik heb het overleefd sinds de tijd dat dinosauriërs de aarde bewandelden. Geen kattenpis, al zeg ik het zelf.

Elke ochtend word ik wakker in mijn comfortabele donkere hoekje achter de koelkast. Het leven is simpel: een beetje rondkruipen, voedsel zoeken, en ervoor zorgen dat ik niet platgestampt word door die gigantische menselijke pantoffels. Soms vraag ik me af wat die mensen toch tegen ons hebben. Het is niet alsof wij ervoor kiezen om hun huizen binnen te vallen. We volgen gewoon het eten, net als iedereen.

Mijn familie is groot. Echt groot. We leven met z’n allen in een gezellige kolonie. Familiebanden zijn belangrijk voor ons. We delen eten, helpen elkaar bij het vervellen, en zorgen voor de kleintjes. Mijn vrouw Maryem en ik hebben er een sport van gemaakt om te zien hoeveel eitjes we kunnen verstoppen voordat de mens ons opmerkt. We moeten blijven voortplanten om onze soort te laten voortbestaan. Het paringsproces? Laten we het erop houden dat het een avontuur is dat zijn weerga niet kent.

Vergeet niet om een reactie achter te laten – jouw input wordt gewaardeerd.

Silently Yours,